Κρόνιν, Τζέιμς

(James Cronin, Σικάγο 1931 –). Αμερικανός φυσικός και πανεπιστημιακός. Αποφοίτησε από τη φυσικομαθηματική σχολή του πανεπιστημίου των Μεθοδιστών του Νότου το 1951. Το ίδιο έτος ξεκίνησε μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, με καθηγητές τους νομπελίστες Ενρίκο Φέρμι και Μάρεϊ Τζελ-Μαν. Η διδακτορική διατριβή του ήταν στον τομέα της πειραματικής πυρηνικής φυσικής, παρακινούμενος από τις νέες ιδέες του Τζελ-Μαν για την παραδοξότητα. Αφού έλαβε τον διδακτορικό τίτλο του το 1955, εντάχθηκε σε μία ερευνητική ομάδα στο αποκαλούμενο Κόσμοτρο του Μπρουκχέιβεν, έναν επιταχυντή των 3 GeV. Στο Μπρουκχέιβεν ανακαλύφθηκε το Κ-μεσόνιο, ενώ από τον περίφημο γρίφο τ-θ προβλέφθηκε η παραβίαση της ομοτιμίας, η οποία επιβεβαιώθηκε και πειραματικά. Το 1958, παρακινούμενος από τον Βαλ Φιτς, μετακόμισε στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, στο οποίο διετέλεσε καθηγητής φυσικής έως το 1971 και συνέχισε την έρευνα στη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων. Εκεί μελέτησε με τον Βαλ Φιτς τις διασπάσεις των ουδέτερων Κ-μεσονίων (καονίων), με αποτέλεσμα την ανακάλυψη της παραβίασης της σταθερότητας CP. Το 1971 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Το 1980 μοιράστηκε με τον Βαλ Φιτς το βραβείο Νόμπελ φυσικής, για την ανακάλυψη των παραβιάσεων των αρχών της θεμελιώδους συμμετρίας κατά τη διάσπαση των ουδέτερων Κ-μεσονίων (καονίων).